Sonntag, 1. September 2013

ﺻﻤﺪ ﺑﻬﺮﻧﮕﯽ اﻓﺴﺎﻧﻪ ای ﺟﺎودان، ﺳﺘﺎره ای ﻧﺎﻣﯿﺮا

ﺻﻤﺪ ﺑﻬﺮﻧﮕﯽ اﻓﺴﺎﻧﻪ ای ﺟﺎودان، ﺳﺘﺎره ای ﻧﺎﻣﯿﺮا
 
 

چهل و پنج . ﺳﺎل. از ﻧﻬﻢ ﺷﻬﺮﯾﻮر. 1347 از ﻣﺮگ ﺻﻤﺪ ﺑﻬﺮﻧﮕﯽ،. ﻣﯽ ﮔﺬرد . از ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ آن ﯾﮕﺎﻧﻪ ﻓﺎﻧﻮس ﭘﺮﻓﺮوغ ﮐﻪ از ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎی. ﺳﺮﮐﺶ ﺟﺎنش، ﺑﺮ تاریکه سرای عصر خود نور آگاهی و جرات پاشید ، می گذرد

انسان والا و برجسته ای که فقدانش را هیچ واژه ای جبران نخواهد کرد

با این وصف او برای دوستانش میراثی بر جا نهاد که در هر گام نشانه راه است

صمد سمبل ماندگار نسلی است که در یکی از سردترین شب های تاریخ سیاسی ایران ، آتش در نیستان های متروک برافروخت ، نسلی که به بهای خون خویش انبوه کهنسال ترس و خفت را از اندیشه نوده ها زدود. نسلی که دیوار عظیم یاس و سرخوردگی از مبارزه را و کوه بی اعتمادی نسبت به نیروهای سیاسی را ، از میان برداشت و بر ویرانه های آن پلی بنا نهاد که جدائی غم انگیز روشنفکر انقلابی را از توده های زحمتکش جامعه پایان بخشید . نسلی که می گفت اگر صد جان داشته باشیم سزاست که صد بار جان فدا کنیم ، چرا که زحمتکشان هرروز صد بار جان می دهند و همین نسل بود که با اندیشه های انقلابی خود و با فداکاری و جانفشانی های تاریخ ساز خود ، آگاهی سیاسی توده ها را ارتقا بخشید و گرایش به مبارزه را به امری توده ای بدل ساخت

اگرچه صمد امروز، درمیان ما نیست ، در ارس غرق شد اما نه آنسوی آبها که در این سو ، در اعماق دریای بزرگ قلب توده ها فرو نشست و با مرگ او نه یکی که هزاران هزار ماهی سرخ ، بیدار مانده اند

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen